Foreignpolicy در گزارشی با طرح این سوال که ایا آمریکا می تواند از سلاح تحریم نفت ایران برای پیشبرد اهداف خود استفاده کند و اصولا ایا این اسلحه در شرایط کنونی کارایی لازم را دارد به بررسی این موضوع پرداخته که معلوم نیست این تحریم ها تا چه میزان بتواند تولید و صادرات نفت را کاهش دهد و یا چه تضمینی وجود دارد که کشورهای دیگر بتوانند جای خالی ایران را در این بخش پر کنند.

به گزارش اگزیم نیوز بنا بر این گزارش ایران بعد از خروج آمریکا از برجام و تلاش واشنگتن علیه تولید و صادرات نفت خام ایران تلاش های موثری را برای حفظ یکی از مهمترین منابع درآمدی خود انجام داده و نتیجه این تلاش ها نشان می دهند که آمریکا که پیش از این قصد داشت صادرات نفت ایران را به صفر برساند حتی نتوانسته تا این زمان کاهش چشمگیری در صادرات نفت تهران ایجاد کند و این در حالی است که کمتر از دو هفته به دور جدید تحریم ها بیشتر باقی نمانده است.

foreignpolicy در ادامه این گزارش با تأکید بر این که تحریم ها چه میزان بر نفت ایران اثر می گذارد می نویسد: بیشترین تخمین هایی که تاکنون از طرف آژانس بین المللی انرژی، اداره اطلاعات انرژی ایالات متحده و مشاوران مستقل مطرح شده نشان می دهد، صادرات فعلی نفت ایران به میزان 1.6 میلیون تا 1.7 میلیون بشکه در روز است که نشان می دهد میزان صادرات نفت ایران از رقمی که در دوره تحریم های قبلی توسط اوباما اعمال می شد بیشتر است و حال آن که قیمت نفت در شرایط کنونی بیشتر از تحریم پیشین است.

البته آمارهای دیگری هم وجود دارد به عنوان مثال سازمانی که رفت و آمد کشتی های نفتی را رصد می کند اعلام کرده در هفته گذشته ایران 2.2 میلیون بشکه در روز نفت صادر کرده که بیشتر این محموله ها به دو کشور هند و چین صادر شده اند.

هند در حال بررسی راه هایی برای ادامه خرید نفت ایران است و چین نیز ظاهرا واردات مقادیری بی سابقه را در دستور کار خود قرار داده است. حتی کره جنوبی و ژاپن نیز که به سرعت به دستور ترامپ عمل کرده و واردات خود از نفت ایران را متوقف کردند به نظر می رسد در پی مذاکره با واشنگتن برای متقاعد کردن این کشور برای ایجاد معافیت هایی در این رابطه هستند. ترکیه هم قصد دارد همچنان خرید نفت ایران را ادامه دهد.

کارشناسان خبره حوزه انرژی نیز معتقدند تردید بسیاری در هر دو بخش تحریم نفتی ایران وجود دارد؛ این که صد در صد کشورهای مختلف خرید خود را از ایران به صفر برسانند تقریبا غیرممکن است و این که کشوری مثل عربستان بتواند جای ایران را در بازار بگیرد بسیار محل تردید است.

خالد الفلح، وزیر انرژی عربستان سعودی، در مصاحبه اخیر خود گفت: عربستان سعودی می تواند برخی از کمبود را جبران کند اما اگر صادرات ایران به شدت کاهش یابد، معلوم نیست تا چه نقطه ای این قابلیت ادامه یابد. بسیاری از کارشناسان معتقدند ایران در دوره گذشته تحریم ها مقادیر زیادی از نفت خود را که به دلیل تحریم نتوانسته بود به فروش برساند ذخیره سازی کرده بود و انتظار می رود این موضوع در دوره جدید نیز البته با شدت کمتری اتفاق بیفتد.

برخی گزارش ها حکایت از آن دارد که ایران در ماه سپتامبر و اکتبر مقدار قابل توجهی از میعانات را در مخازن ذخیره شناور و مخازن ذخیره آن در خارج از ایران ذخیره کرده است که می توانند صادر شوند. دراین رابطه ریچارد نفیو از طراحان پیشین تحریم معتقد است قیمت نفت اکنون در حدود 40 درصد بالاتر از قیمت های گذشته است که این موضوع بدان معنا است حتی اگر میزان صادرات نفت کاهش یابد باز هم درآمد صادرات کاهش نخواهد یافت و شرایط تقریبا نسبت به گذشته بدون تغییر خواهد بود مگر آن که صادرات نفت به میزان شدیدی کاهش یابد که این موضوع نیز منتفی است.

نفیو در ادامه می افزاید ترامپ در مقایسه با اوباما با یک مشکل جدی تری روبرو است و آن اتحادیه اروپا است که در این دوره از آمریکا حمایت نمی کند. به گفته وی کشورهای اتحادیه اروپا و همچنین چین و روسیه همه می خواهند تا توافق هسته ای 2015 با ایران را حفظ کنند. اروپا با ایجاد صندوق ویژه ای تحت عنوان SPV تلاش می کند مراودات مالی خود را با ایران حفظ کند.